“မျဖစ္သင့္ေတာ့တဲ့ စနစ္ေတြကို ေျပာင္းလဲေပးၾကပါ”

ဒီေန႔ တေနကုန္ အဆင္မေျပမႈေတြနဲ႔ မတရားပင္ပမ္းေနတဲ့ၾကားက အိမ္ျပန္ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ညသန္းေခါင္ႀကီး ေရး ခ်င္လြန္းလို႔ကို ဒီစာေလးကို ေရးျဖစ္ပါတယ္။ အိမ္ျပန္ေရာက္တဲ့ အခ်ိန္က ည ၁ နာရီ ထိုးခါနီးေနျပီ။ ရံုးဆင္းေပမယ့္ တျခားအလုပ္ကိစၥနဲ႔ သြားစရာရွိလုိ႔ သြားတဲ့ လမ္း မွာ မိုးေတြကရြာ ေရေတြကလႊမ္းေနတာေၾကာင့္ ကြန္ကရစ္လမ္းေပၚမွာ မျမင္ရတဲ့ ေထာင္ေနတဲ့ အခြ်န္ေၾကာင့္ ကြ်န္ေ တာ့္ကားရဲ႕ ညာဖက္တာယာ ေရွ႕ေနာက္ ၂ လံုးစလံုးကို ေဘးျခမ္းက ထိုးခြဲသြားလို႔ ပြင့္ထြက္သြားပါတယ္။ အနီးနားက ၀ပ္ေရွာ့က ဘီးတလံုးငွားျပီး မိုးေရထဲမွာပဲ ရွင္းစရာရွိတာရွင္း လုပ္စရာရွိတာလုပ္ျပီးေတာ့ ကိုယ့္ကိစၥကိုယ္ ဆက္သြား ဆက္လုပ္ျဖစ္ပါတယ္။

ကိစၥေတြျပီးလုိ႔ ျပန္ေတာ့မွ ဘီးတပါတ္လိမ့္တိုင္း တဂုတ္ဂုတ္နဲ႔ အသံအက်ယ္ႀကီးထြက္ေနလို႔ ဆက္မေမာင္းေတာ့ပဲ ေအာ င္ရတနာေဆးရံုေထာင့္နားက မီးပြိဳင့္နားမွာ လမ္းေဘးထိုးရပ္ျပီး ဘာျဖစ္တာလဲ ဆင္ၾကည့္ေနတုန္းမွာ ဂ်ိမ္းကနဲ အသံ ၾကားလုိ႔ လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ လမ္းလယ္ေခါင္မွာ ပံုထဲမွာ ျမင္တဲ့အတိုင္းပဲ တစီးက ေမွာက္လ်က္ တစီးက ေခါင္းေၾကေ နတာေတြ႕လို႔ ကိုယ့္ကားေလး ေလာ့ခ်ျပီး အဲ့ဒီေနရာကို အေျပးသြား လုပ္စရာရွိတာေတြ လုပ္ေပး ဆြဲထုတ္ေပးရမယ့္လူေ တြကို ဆြဲထုတ္နဲ႔ အဲ့ဒီမွာ ကိုယ့္ရဲ႕ ညွက္စိဗလနဲ႔ မႏိုင့္တႏိုင္ေပြ႕ခ်ီျပီး ထုတ္ေပးလာတဲ့ ေကာင္မေလးက ပထမေတာ့ ေအာက္ပိုင္းက နာတယ္ဆိုျပီး ေအာ္ဟစ္ေနေပမယ့္ ေနာက္က်ေတာ့ သတိလစ္တခ်က္ ရတခ်က္နဲ႕ ျဖစ္ေနတာ။

သူ႔ေကာင္ေလးကလည္း ေၾကာင္ျပီး ေကာင္မေလးကို ေပြ႕ရံုပဲ ေပြ႕ထားတယ္။ ဒါနဲ႔ ကိုယ္လည္း မေနႏိုင္တာနဲ႔ ၾကားဖူး နား၀နဲ႔ ၾကည့္ေပးလို႔ ရသေလာက္ေတာ့ သူ႔ေျခေထာက္ေတြက အေကာင္း။ ဒါေပမယ့္ ခါးထိသြားပံုရတယ္။ အေၾကာ က္လြန္သြားတာလည္း ျဖစ္ႏိုင္ေပမယ့္ သတိရတဲ့အခ်ိန္မွာကို မတရားနာလြန္းလုိ႔ ေအာ္ဟစ္ေနတာဆိုေတာ့ စိုးရိမ္ရတယ္ ထင္တာပဲ။

အဲ့ဒီမွာ အဲ့ဒီကားကို ေမာင္းလာတဲ့ တက္စီေမာင္းသမားက သူ႔ရဲ႕ မီးနီျဖစ္ေမာင္းလုိ႔ ျဖစ္တဲ့ သူ႔ရဲ႕အမွားအတြက္ သူ႕ဖာသူ တာ၀န္ယူပါတယ္။ “လူနာေတြကို ေဆးရံုျမန္ျမန္ပို႔ေပးပါ .. ကြ်န္ေတာ္ အကုန္တာ၀န္ယူပါတယ္ .. ” ဆိုျပီးေျပာပါတယ္။ ထားပါ သူ႔ဖာသူ တာ၀န္ပဲယူယူ ထြက္ပဲ ေျပးေျပး။

ဒါေပမယ့္ လမ္းဟိုဖက္ကူးလိုက္တာနဲ႔ ေအာင္ရတနာေဆးရံုေရာ ေဆးခန္းေရာ ရွိေနတာပဲေလ။ ေဆးရံုဆိုရင္ အေရးေ ပၚဌာနေတာင္ ရွိေသးတယ္။ တက္စီသမားက သူ႔လူနာေတြအတြက္ အဲ့ဒီကို ပို႔ေပးပါလုိ႔ အကူအညီေတာင္းေနေပမယ့္ တျဖည္းျဖည္း ၀ိုင္းအံုလာတဲ့လူေတြထဲက တေယာက္က ထေျပာတယ္။

အဲ့ဒီကို ပို႔လို႔ မရဘူး အစိုးရေဆးရံုပဲ ရမယ္တဲ့။ ကိုယ္လည္းသိပါတယ္ အဲ့ဒါကိုေတာ့။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ္တိုင္ကလည္း လူနာရဲ႕ အေျခအေနကိုၾကည့္ျပီး မ်က္စိေရွ႕မွာ ျမင္ေနရတဲ့ ေဆးရံုထဲကိုပဲ ပို႔ေပးလိုက္ခ်င္တယ္။

ဒါေပမယ့္ ရဲေတြေရာက္လာေတာ့ တမင္ေမးလိုက္မိတာပါ။ အဲ့ဒီကို ပို႔လို႔ မရဘူးလားဆိုေတာ့ သင္းတုိ႔က ထံုးစံအတိုင္း ခပ္မာမာပဲ စံျပေဆးရံုက အနီးဆံုးပဲ အဲ့ကိုပဲ ပို႔လို႔ရမယ္တဲ့။ သူတို႔ရဲ႕ တာ၀န္နဲ႔ လုပ္ပိုင္ခြင့္ကို နားလည္လုိ႔ သူတုိ႔ကို အျပစ္မေျပာေပမယ့္ အခုေျပာခ်င္ေနတာ ေထာက္ျပခ်င္ေနတာက အဲ့ဒါပါ။

အနီးနားမွာ ေဆးရံုရွိေနရက္နဲ႔ ဘာေၾကာင့္ ဒါဏ္ရာရထားတဲ့ လူနာကို အဲ့ဒီေဆးရံုေတြက ကုသခြင့္ မရွိတာလဲ။ ရဲအေျပာ အရဆိုရင္ ပို႔လုိ႔ မရဘူးတဲ့။ ဒါမွမဟုတ္ ေဆးရံုေတြကပဲ ရွင္းရမွာေၾကာက္လုိ႔ လက္မခံရဲတာလား။ ဘာလဲေတာ့ ကိုယ္လ ည္း ေသခ်ာမသိဘူး။

ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ​ေသ​ေလာက္​တဲ့ ဒါဏ္​ရာရထားသူတ​ေယာက္​ အခ်ိန္မွီ ကုသခြင္​့ မရရင္ အဲ့ဒီလူနာက ေသလိုက္ ရမွ လား။ ေျပာင္းလဲသင့္ပါျပီ။ မျဖစ္သင့္ေတာ့တဲ့ စနစ္ေတြကို ေျမာင္းထဲလႊင့္ပစ္လိုက္ၾကပါေတာ့လားဗ်ာ။ ဆရာ၀န္ေတြေရာ တျခားသူေတြေရာ အျမင္မေတာ္ရင္ ဒါေလးကို share ေပးျပီး ၀ိုင္း၀န္းေတာင္းဆိုေပးၾကပါ။ ျပဳျပင္ေပးၾကပါ။

ျပီးေတာ့ တာ၀န္ရွိသူေတြ အေနနဲ႔လည္း မလိုအပ္ပဲ ပိုမိုျပီး မထိခိုက္ မနစ္နာရေအာင္ ကယ္တင္လုိ႔ရတဲ့ အသက္ေတြကို အခ်ိန္မွီ ကယ္တင္တင္ခြင့္ရေအာင္ အေျပာင္းအလဲေလးတခုကို ေဖာ္ေဆာင္ေပးၾကပါလို႔ ေမတၱာရပ္ခံအပ္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။ Credit to Nyan Lin Tun